Η Κούβα και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (ΟΕΑ): δεν υπάρχει επιστροφή

cubaconamalia.wordpress.com

Της Carmen Esquivel

Πριν από 53 χρόνια, κάτω από βορειοαμερικανικές πιέσεις, ο ΟΕΑ απέβαλλε την Κούβα από τον πυρήνα του και, αν και το 2009 αναθεώρησε αυτήν την απόφαση, η χώρα διατηρεί την άρνησή της να επιστρέψει στον  οργανισμό, θέμα που αναδεικνύεται παραμονές της Συνάντησης Κορυφής της Αμερικανικής Ηπείρου.

Πολλοί είναι οι λόγοι για την μη επιστροφή, όμως μπορούν να συνοψιστούν στον ρόλο που έχει παίξει για δεκαετίες ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών ως πλατφόρμα της Ουάσιγκτον για να επιτίθεται, να καταλαμβάνει και να σφετερίζεται τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Για αυτό και ο κουβανός διανοούμενος, πολιτικός και διπλωμάτης Ραούλ Ρόα Γκαρσία (1907-1982), γνωστός και ως ο Καγκελάριος της Αξιοπρέπειας, χαρακτήριζε τον Οργανισμό σαν το ‘’Υπουργείο των Αποικιών’’ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο ΟΕΑ δημιουργήθηκε το 1948, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Διάσκεψης των χωρών της  Αμερικής που συγκλήθηκε στην Μποκοτά. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να εγκρίνει απόφαση όπου προσυπόγραφε την ‘’συλλογική περιφερειακή επέμβαση’’ στην Γουατεμάλα το 1954. Εκείνη η μισθοφορική επίθεση, που οργανώθηκε από την Ουάσιγκτον, είχε σαν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Τζάκομπο Άρμπενς και έβαλε τέλος στην επονομαζόμενη Άνοιξη της Δημοκρατίας, κατά την διάρκεια της οποίας εγκρίθηκαν  ο Νόμος για την Αγροτική Μεταρρύθμιση και άλλα λαϊκά μέτρα προς όφελος του λαού.

Με την σιωπή ή την συγκατάθεση του ΟΕΑ έλαβαν χώρα οι βομβαρδισμοί εναντίον κουβανικών πόλεων κατά τα πρώτα χρόνια της νίκης της Επανάστασης του 1959 και η μισθοφορική επέμβαση στην Πλάγια Χιρόν το 1961, επίσης ενορχηστρωμένη από την βορειοαμερικανική κυβέρνηση.

Στις 3 Γενάρη του 1962 οι Ηνωμένες Πολιτείες διέκοψαν τις σχέσεις τους με την Κούβα και εκείνο τον ίδιο μήνα, στις 31, ο ΟΕΑ ενέκρινε την απόφαση που απέκλειε το νησί από το παναμερικανικό σύστημα.

Η ιστορία του δυσοίωνου ρόλου που έχει παίξει ο Οργανισμός των Αμερικανικών Κρατών στην περιοχή είναι μακρά. Στον πυρήνα του Οργανισμού, σε στενά πλαίσια, ο Λευκός Οίκος πέτυχε την έγκριση απόφασης που του επέτρεπε την επέμβαση στην Δομινικανή Δημοκρατία το 1965, για να εμποδίσει την νίκη του λαϊκού κινήματος για την συνταγματική αναθεώρηση. Με την συγκατάθεση ή την συνενοχή του οργανισμού, έλαβε χώρα επίσης η επίθεση στο μικρό νησί της Γρανάδα το 1983 ή η επέμβαση στον Παναμά το 1989. ‘’Ο ΟΕΑ έχει μια ιστορία που συγκεντρώνει όλα τα σκουπίδια των 60 χρόνων προδοσίας των λαών της Λατινικής Αμερικής’’ δήλωνε ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, σε ένα από τα άρθρα του, που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2009.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού, που συγκλήθηκε στο Σαν Πέδρο Σούλα (Ονδούρα), κατέληξε στην απάλειψη της επονείδιστης απόφασης που το 1962 απέβαλλε την Κούβα από αυτό το φόρουμ. Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η κατάσταση στην Λατινική Αμερική  και την Καραϊβική ήταν διαφορετική και βασιζόταν στην περιοχή σε κυβερνήσεις πιο δεσμευμένες στους λαούς τους και με ένα μεγαλύτερο αίσθημα ανεξαρτησίας. 

Η κουβανική κυβέρνηση δήλωσε τότε ότι, η συμφωνία που επετεύχθη στο ραντεβού της Ονδούρα, να καταστήσει δηλαδή ανενεργή εκείνη την απόφαση, αποτελούσε μια αναμφισβήτητη περιφρόνηση στην πολιτική που ακολουθείτο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στην Κούβα από το 1959. Η Αβάνα, παρόλα αυτά, δήλωσε πως δεν θα επέστρεφε σε αυτόν τον οργανισμό, ο οποίος ανέλαβε έναν ενεργό ρόλο υπέρ της πολιτικής επιθετικότητας της Ουάσιγκτον, επισημοποίησε τον αποκλεισμό και όρισε ρητά την υποχρέωση των χωρών μελών να διακόψουν τις σχέσεις με το νησί.

Το θέμα ξαναέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την VII Συνάντηση Κορυφής των χωρών της Αμερικής, που θα λάβει χώρα στον Παναμά στις 10 & 11 Απριλίου και όπου η Κούβα θα συμμετέχει για πρώτη φορά. Όμως η θέση της χώρας της Καραϊβικής συνεχίζει να είναι η ίδια. Η Κούβα εδραιώνεται μέσα στους νέους μηχανισμούς ολοκλήρωσης όπως την Μπολιβαριανή Συμμαχία με τους Λαούς της Δικής μας Αμερικής (ALBA), την Ένωση των Νοτιοαμερικανικών Κρατών (UNASUR) ή την Κοινότητα των Λατινοαμερικανικών Κρατών και της Καραϊβικής (CELAC). Η ενίσχυση, επέκταση και εναρμόνιση αυτών των οργανισμών και ολοκληρώσεων είναι ο δρόμος που επιλέγει η Κούβα και όχι η εφήμερη αυταπάτη της επιστροφής σε έναν οργανισμό που δεν επιδέχεται αναδιαμόρφωση και που έχει καταδικαστεί από την ιστορία.

Tomado de Prensa Latina.